บทนำเกี่ยวกับชูการ์ไกลเดอร์

บทนำเกี่ยวกับชูการ์ไกลเดอร์
(Introduction to Sugar Gliders)

 
(รูปภาพจาก: http://www.ecohealthypets.com/browse_animals/mammals/39-sugar_glider)

                ชูการ์ไกลเดอร์ (Sugar gliders) เป็นสัตว์ที่มีความแตกต่างจากสัตว์เลี้ยงชนิดอื่นในหลากหลายเหตุผล ไม่เพียงแต่พวกมันจะสามารถกระโดด วิ่งหรือเดินบนพื้นได้แล้ว มันยังสามารถร่อนตัวเองจากกิ่งไม้สูงๆลงมาจากต้นหนึ่งไปอีกต้นได้ด้วย

                ชูการ์ไกลเดอร์เป็นสัตว์ในกลุ่มของสัตว์ที่มีกระเป๋าหน้าท้อง (marsupials) พวกมันเป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่บนต้นไม้ (arboreal) มีถิ่นกำเนิดมาจากออสเตรเลีย ทัสมาเนีย อินโดนีเซียและนิวกินี สัตว์ที่มีกระเป๋าหน้าท้องที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันได้แก่พอสซั่ม จิงโจ้และวอร์แบท ชูก้าไกรเดอร์เป็นสัตว์ในวงศ์ Petauridae ซึ่งมีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า Petaurus breviceps

(รูปภาพจาก: http://www.arkive.org/sugar-glider/petaurus-breviceps/image-G38390.html)

                ชูการ์ไกลเดอร์เป็นสัตว์ที่มีขนาดเล็ก ลำตัวยาวเพียง 5 – 7 นิ้ว หางนั้นยาวเท่าหรืออาจจะยาวกว่าขนาดลำตัวเล็กน้อย พวกมันมีนิ้วเท้าที่มีกรงเล็บทั้งหมด 5 นิ้วในตีนหน้าและ 4 นิ้วที่ตีนหลัง ซึ่งจะมีนิ้วโป้งที่สามารถหยิบกำได้ นิ้ว 2 นิ้วที่อยู่ตรงกลางของตีนหลังนั้นจะรวมเข้าหากัน และเป็นการปรับตัวทางกายภาพที่เรียกว่า syndactylism ชูการ์ไกลเดอร์นั้นมีฟัน 46 – 48 ซี่ที่ยาว มีฟันตัดด้านล่างที่ชี้ไปข้างหน้าเพื่อการขบแทะ

                ชูการ์ไกลเดอร์เป็นสัตว์ที่หากินเวลากลางคืน (nocturnal) อย่างเคร่งครัด ระหว่างวันนั้นพวกมันจะหลับอยู่ด้วยกันเป็นฝูงเล็กๆ รังของฝูงนั้นจะอยู่สูงบนยอดไม้และบุด้วยใบไม้ พื้นที่หากินของมันครอบคลุมอาณาเขตได้มากถึง 2 เอเคอร์

(รูปภาพจาก: http://www.arkive.org/sugar-glider/petaurus-breviceps/image-G40558.html)

                ความสามารถในการร่อน (Glide หรือ Volplane) นั้นเนื่องมาจากมีแผ่นผิวหนังที่มีขนปกคลุมบนแต่ละด้าน เชื่อมจากข้อเท้าหน้าไปยังข้อเท้าหลังและจะเปิดใช้คล้ายกับร่มชูชีพเมื่อขาทั้งหมดยืดออก ชูการ์ไกลเดอร์สามารถกำหนดทิศทางเมื่อร่อนอยู่ได้โดยการขยับแต่ละขาและเปลี่ยนความตึงของแผ่นผิวหนัง หางนั้นสามารถใช้เพื่อกำหนดทิศทางได้คล้ายกับหางของเครื่องบินหรือหางเสือเรือซึ่งสามารถให้พวกมันเปลี่ยนทิศทางตามแนวนอนได้และช่วยในการลงจอด ชูก้าไกรเดอร์ไม่ได้บินแต่จะร่อนตัวเองจากพื้นที่หนึ่งไปอีกพื้นที่หนึ่งโดยจะร่อนตัวเองไปในอากาศจากความสูงที่มากกว่าไปยังบริเวณต่ำกว่า พวกมันสามารถร่อนได้ไกลมากถึง 300 ฟุต ในทางกายวิภาคนั้นเราเรียกโครงสร้างที่คล้ายร่มชูชีพว่า patagium

(รูปภาพจาก: http://www.petswelcome.com/articles/it-flies-sugar-gliders.html)

                ชูการ์ไกลเดอร์เป็นสัตว์ที่ส่งเสียงร้อนได้อย่างมากและส่งเสียงร้องได้หลากหลาย เสียงที่คล้ายกับการเห่าอย่างตกใจนั้นเป็นเสียงเตือนหรือปลุกแก่ชูการ์ไกลเดอร์ตัวอื่นๆ พวกมันสามารถให้เสียงที่นิ่มยาวๆซึ่งมักจะใช้ในกรณีมีความสบายใจเพราะว่าจะได้ยินเสียงนี้เมื่อสัตว์อยู่รวมกันในรัง เสียงที่ได้ยินบ่อยที่สุดที่ได้ยินโดยผู้เลี้ยงเกิดขึ้นเมื่อชูการ์ไกลเดอร์นั้นถูกรบกวนระหว่างวัน เสียงที่จำเพาะเสียงหนึ่งของชูก้าคือเสียงที่คล้ายกับกบเหลาดินสอไฟฟ้า ภาษาอังกฤษที่ใช้เรียกเสียงนี้คือ crabbing เพื่ออธิบายเสียงนี้ ซึ่งเสียงนี้มักจะเกิดขึ้นเมื่อชูการ์ไกลเดอร์เกิดความรำคาญหรือถูกรบกวน

(รูปภาพจาก: http://www.arkive.org/sugar-glider/petaurus-breviceps/image-G39572.html)

คัดลอกและแปลบทความจาก: Vicki Judah, Kathy Nuttall. Sugar gliders. Exotic animal care and management. page: 118-119